De natuur in Vlaanderen wordt bevolkt door klein wild zoals fazanten, konijnen en vossen. In Wallonië zit echter ook veel groot wild zoals everzwijnen, herten en reeën waar ook op wordt gejaagd. Of men dit nu goedkeurt of niet is een zaak die ieder voor zich moet uitmaken. De jacht is bij wet toegelaten en gelukkig ook goed gereglementeerd. Een goede jachtwetgeving is er op gericht om de fauna en flora in stand te houden. In België vormt de jachtwet van 28 februari 1882 de basis van de jachtwetgeving. Een goede reglementering is noodzakelijk omdat de wildsoorten tijdens de winterperiode, de voortplanting en de groei beschermd moeten worden.
Het spreekt voor zich dat het voor een wandelaar noodzakelijk is om van bepaalde zaken en richtlijnen omtrent de jacht op de hoogte te zijn.
Een jager is iemand met een jachtverlof. Deze vergunning geeft de jager een offiële toestemming van de overheid om zijn jachtactiviteit te mogen uitvoeren. Om in aanmerking te komen voor dit jachtverlof moet men aan een aantal vereisten voldoen:
De overgrote meerderheid van de Vlaamse jagers zijn aangesloten bij de vzw Hubertus. Dit is de enige Vlaamse belangenvereniging voor jagers in Vlaanderen en fungeert dan ook als officiële gesprekspartner voor de Vlaamse overheid. Op hun website staat nuttige informatie.
Een veldwachter is iemand die het jachtterrein van een jachtheer bewaakt. Veldwachters beschikken over een aangepast wettelijk statuut op basis van het Veldwetboek. Dit boek is een wet uit 1886 die een aantal rechten en verplichtingen van de burgers regelt betreffende nabuurschapsproblemen op het platteland. In theorie zijn bijzondere veldwachters bevoegd om misdrijven vast te stellen en gewapend rond te lopen.
Voor wie gedetailleerde informatie wil omtrent dit Veldwetboek: Wikipedia - Veldwetboek of de website van de FOD Justitie.
Een jachtopziener is een buitengewoon opsporingsambtenaar (BOA) die toezicht houdt op naleving van de Flora- en faunawet.
Het is belangrijk om te weten dat er twee verschillende soorten van jacht bestaan die in Wallonië worden toegepast. De eerste manier van jagen is de loerjacht. Hierbij verschanst de jager zich in de bossen (op een hoogzit of kansel) en wacht hij tot er wild binnen zijn bereik komt. Bij deze manier van jagen is heel wat kennis van de omgeving en de natuur noodzakelijk. Loerjachten vinden plaats vanaf augustus tot en met december. Ze worden verplicht bij alle toegangswegen aangegeven door officiële gele of rode aankondigingsborden. De loerjacht houdt minder gevaren in voor de wandelaar gezien deze vorm van jagen enkel bij zonsopgang of -ondergang plaatsvindt.
Bij drijfjacht gaat het er anders aan toe. Het wild wordt hier door een lijn luidruchtige drijvers opgejaagd in de richting van de jagers die met getrokken loop klaarstaan. Drijfjachten vinden plaats vanaf oktober tot en met januari. Ze worden verplicht bij alle toegangswegen aangegeven door officiële rode aankondigingsborden. De drijfjacht houdt een reëel gevaar in voor de wandelaar. De aangegeven bossen zijn dan ook verboden terrein op de aangegeven dagen.
Het is bij wet verplicht om ruim op voorhand aan de rand van de jachtgebieden duidelijke informatie en data uit te hangen. De rode affiches zijn verbodsborden en verbieden dan ook de toegang op aangegeven data. De gele informatiepanelen zijn informatief.
Om op voorhand van thuis uit informatie betreffende de jacht in bepaalde wandelgebieden op te zoeken, kan men bij de gemeenten terecht. Sommige gemeenten plaatsen de kalenders van de geplande jachtactiviteiten op hun grondgebied als toeristische informatie op hun website. Die informatie staat echter zeer verspreid. Op deze blog staat een (onvolledig) overzicht. Een andere mogelijkheid is contact op te nemen met de dienst Waters en Bossen (telefoonnummers van December 2001) van het desbetreffende grondgebied:
Contactgegevens van La Division de la Nature et des Forets (DNF):
Ministère de la Région wallonne
Avenue Prince de Liège, 15
5100 Namur
Tel: 081/33 50 50
Email: dnf.dgrne@mrw.wallonie.be
Website: environnement.wallonie.be
