Avonturen // Roadtrip door zuidoost-Australië
Roadtrip door zuidoost-Australië
Brussel - Sydney
Na kilometers file op de Belgische wegen waren we net op tijd in Zaventem. Het inchecken verliep vlot waardoor we uiteindelijk ruim op tijd waren voor de eerste vlucht naar Londen.
Na een uurtje vliegen (Britisch Midland) arriveerden we op een van de grootste luchthavens ter wereld: London Heathrow. Vandaar vertrok de volgende vlucht naar Singapore. Na 12 uur vliegen ( veel langer dan het lijkt) over Europa, Pakistan, Afghanistan, India,... kwamen we eindelijk aan op Singapore International Airport. Daar hadden we een uurtje tijd om te 'bekomen' en onze benen eindelijk nog eens te strekken vooraleer we opnieuw het vliegtuig opstapten voor de laatste acht uurtjes richting Sydney, Australia.
Eindelijk aangekomen op Australische bodem. Het duurde echter nog even vooraleer we het vliegveld konden verlaten. Aan de Customs Controle ging het tergend traag. Na een uur aanschuiven konden we eindelijk onze rugzakken oppikken. Groot was de teleurstelling toen bleek dat Nele haar rugzak in Londen was achtergebleven. Na lang wachten vernamen we dat de rugzak morgen op de luchthaven zou klaarliggen, gelukkig.
Na een laatste controle verloren we onze laatste appel die we vanuit Belgie hadden geimporteerd. Twee uur na de landing konden we eindelijk het vliegveld achter ons laten en namen we een taxi naar het Maze Backpackers Hostel. Ons engels diende niet onder te doen voor dat van de taxidriver. Deze was zelf geemigreerd vanuit Bama, Azie en aan zijn woordenschat te horen was dit nog niet zo heel erg lang geleden.
Eindelijk aangekomen aan het Maze. Aparte sfeer. Alle nationaliteiten vertegenwoordigd. Hangende backpackers in de gangen, harde muziek, kapotte douches,... maar wel een goed en proper bed. Na een snelle douche kropen we onder de lakens om onze jetlag te verwerken. 4 uur later werden we wakker. Ons bioritme helemaal in de war, het was pas 3u in de nacht en we hadden helemaal geen zin meer om verder te slapen. Toch draaiden we ons nog eens om en konden we gelukkig nog wat slaap vatten.
Vandaag, 3 december, hadden we uitgetrokken om Sydney te verkennen. Te voet gingen we door de stad richting het Opera House en de Sydney Harbour Bridge, de twee belangrijkste bezienswaardigheden van deze stad. Australië heeft een recente (althans Anglosaksische) geschiedenis waardoor Sydney erg modern is. Geen gezellige historische stadskern. Wel moderne appartementen, winkelcentra, palmbomen en ontzettend veel joggers. Na een tochtje langs het Opera House, dat niet zo wit is als op de fotos, wandelden we terug naar het Maze hostel via de shopping centra rond Pitt Street. We besloten om toch nog even een dutje te doen. Dit liep echter een beetje uit (we hebben tot in de ochtend geslapen, leve de jetlag!). Blijkbaar hadden we toch meer last van het uurverschil dan we wensten te geloven.
Sydney - Brisbane
Deze ochtend zeer vroeg wakker.
Na het uitchecken in het Maze namen we de shuttle naar de luchthaven. Zoals beloofd konden we daar Nele haar rugzak oppikken waardoor we weer compleet waren. Om 12u05 vertrok het vliegtuig naar Brisbane. Na een uurtje vliegen kwamen we, 900 km verder langs de oostkust, aan in de hoofdstad van Queensland. Het grootste verschil met Sydney: het is hier warm, zeer warm. Temperatuur net geen 30 graden en de vochtigheidsgraad nog hoger dan in Sydney. Even wennen voor ons!!
Via een kiosk op de luchthaven boekten we een eenvoudige maar karaktervolle B&B in het centrum van Brisbane. Daar kon Nele eindelijk verse kleren aantrekken en hadden we ook de mogelijkheid om onze blog wat aan te vullen. Hierna trokken we de stad in om wat te eten. We gingen niet te laat slapen aangezien we morgen weer vroeg uit de veren moeten om de 4x4 op te pikken! We kijken er enorm naar uit!
Britz Campervan Hire
Site
www.britz.com
Meer informatie
Britz is de grootste verhuurder van campers in Australië en biedt zeven modellen campers, acht typen auto's en een hippe nieuwe camping car aan. Britz heeft zowel verhuurstations in Australië als in Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika en hanteert het Flex systeem: hoe vroeger u boekt, hoe voordeliger de prijs. Wij huurden de bushcamper 4WD: een stevige Toyota Landcruiser die volledig is omgebouwd tot campervan (verhoogd dak): ombouwbaar bed, frigo, kookvuur, waterreservoir, kampeermateriaal,...
Beoordeling
Het huren van een bushcamper is kostelijk maar biedt zoveel mogelijkheden om autonoom Australië te verkennen. De voertuigen zijn steeds in erg goede staat en bevatten al het nodige. Accesoires zoals sattelietphone en gps zijn ook te verkrijgen mits opleg. Ook op vlak van verzekeringen zijn er een aantal opties. We hadden een lekke band op Fraser Island die gelukkig door de verzekering werd gedekt. Het kost wat geld maar om met deze auto over rode paden in de outback de ondergaande zon tegemoet te rijden is onvergetelijk.
Fraser Island : hemel op aarde
Eindelijk kon het eerste avontuur in het wondermooie Australie beginnen! We namen een taxi naar het Britz autoverhuur centrum om daar onze 4WD bushcamper op te pikken. Het was wel even wennen om links te rijden. Gelukkig kon ik even oefenen in de kleine straatjes waar er gelukkig geen verkeer was. Na deze initiatie namen we de Bruce Highway richting Fraser Island. De eerste avond brachten we door op de camping in Rainbow beach, om de dag erna in te schepen naar het prachtige eiland.
Vol spanning stonden we vroeg op en reden we nog een beetje verder naar het inskip point om de barge (boot) op te rijden. Hiervoor moesten we 50m strand trotseren. Dat bleek echter al een hele uitdaging. Na 20 meter zat de kar al vast. Na een tip van iemand van de ferry, ontdekten we dat er ook een low 4WD bestaat (deze optie hebben we tijdens ons verblijf op het eiland meermaals nodig gehad). Ook bij onze aankomst op het eiland moesten we een heel stuk strand over om de eerste track door het eiland te kunnen bereiken. Ook hier liep onze kar volledig vast en konden we noch voor noch achteruit. Gelukkig konden we op de hulp rekenen van 3 Australische beach boys. Omdat niemand van ons een sleeptouw in het bezit had, konden ook zij onze kar er niet uithalen. Een Australisch koppel dat ons toen passeerde, was onze redding en met man en macht werd de auto weer bevrijd uit het verraderlijke zand. De opluchting was van korte duur, want nu had het andere koppel zich in het zand vastgereden! Gelukkig konden we hen snel helpen en zetten we onze rit verder.
Wat een prachtig eiland! De talrijke zandwegen ( die zorgden voor heel wat uitdagingen) leidden ons doorheen de mooie natuur en langs de schitterende meren. De eerste dag hielden we ondermeer halt bij het lake Boomanjin en brachten we de nacht door bij het lake MacKenzie. Hier stonden we echt versteld van het parelwitte zand en het zuivere water. Prachtig!
De dag nadien trokken we nog dieper het eiland in en kwamen we steeds minder mensen op onze weg tegen . We reden tot de camping K'Gari, die werd opengehouden door aboriginals. We werden er zeer warm onthaald en hebben met volle teugen genoten van ons verblijf. Bij het vertrek kregen we nog een inititatieles didgeridoo (echt niet simpel) en leerden we wat meer over de cultuur van deze mensen. Tijdens ons gesprek met de uitbater zagen we een paar dingo's (die vroeger door de aboriginals naar Australie werden geimporteerd), een leguaan en een beangstigend grote spin. Wildlife genoeg.
Nadien trokken we richting Moon Point Barge om daar weer de ferry naar het vasteland te nemen. Toen we aan het inscheeppunt toekwamen bleek dat er pas om 17u een boot was en moesten we nog 4 uur wachten. We hebben die tijd mooi kunnen invullen met het vervangen van een platte band en het verjagen van de stekende muggen. We hebben er ook een glimp kunnen opvangen van de talrijke dolfijnen in de zee en zagen bovendien een paar pelikanen op het water dobberen.
Fraser Island
Site
http://www.fraserisland.net
Wikipedia
Unesco
Informatie
Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het ligt voor de Australische oostkust en hoort bij de staat Queensland. Het eiland is 122 km lang en 5 tot 25 km breed. Er heerst een tropisch klimaat, en het landschap is zeer afwisselend; mangrovebossen, tropische regenwouden, eucalyptusbossen en duinlandschap. Er zijn veerpontverbindingen vanaf Hervey Bay en vanaf Rainbow Beach. De wegen zijn onverhard en vanwege het mulle zand zijn de wegen alleen begaanbaar voor auto's met vierwielaandrijving. Het strand dient als snelweg. Bij Eurong dient het strand tevens als landingsbaan voor kleine vliegtuigen. Er liggen verschillende scheepswrakken langs de kust, het bekendste is de Maheno. Op het eiland bevinden zich enkele nederzettingen, en diverse resorts en campings. Per jaar komen er meer dan 300.000 toeristen. Sinds 1992 staat het eiland op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Bereikbaarheid
Brisbane (op 240 km), Gladstone (op 380 km)
Great Keppel Island : nog wat hemel op aarde
Na drie dagen op Fraser Island trokken we verder naar het noorden om toch iets van het Groot Barriere Rif te zien. We waren pas laat terug op het vasteland waardoor we de af te leggen 400 km niet in 1 keer meer konden rijden. We besloten om halt te houden in Gin Gin. Een typsich Australisch dorp langs de Bruce Highway dat bestaat uit een tankstation, een paar motels en wat winkels. We kozen voor een motel zoals in de films: Auto gepakerkeerd voor de kamer, schuifdeur om binnen te komen,... De dag erna reden we verder naar Yeppoon via Rockhampton. Dit stadje is het centrum van de cattle-industrie. Overal staan koeien, cowboywinkels,... Vanuit heel Queensland komen de veekwekers naar hier om hun beesten te verkopen.
Het was zeer druk rond Rockhampton waardoor we veel tijd verloren. Gevolg: de boot naar Great Keppel Island was reeds vertrokken en blijkbaar is er maar 1 transfer per dag. we besloten in de buurt een camping op te zoeken met een zwembad. Na de eerste plons gingen we inkopen doen om onzelf eens een deftig maal te geven. We gebruikten de plaatselijke bbq-spot om ons vlees te braden. Daarbij een lekkere aardappelsla, verse groenten en een Australisch wijntje maar ook de stralende zon, heldere hemel, palmbomen en rondvliegende papegaaien maakten deze avond onvergetelijk.
De dag erop stonden we vroeg op om de boot naar het paradijs niet te missen . Aangekomen gingen we direct op zoek naar materiaal om te snorkelen. Gelukkig geen marine stingers (gevaarlijke kwallen) in de wateren dus hadden we genoeg aan zwemvliezen, snorkel en een duikbril. Na een tochtje van een half uur kwamen we aan op Shelvon Beach. Het was extreem warm dus doken we direct in het water naar het koraal! Wauw! Ongelooflijk mooi. Vissen in alle kleuren, koraal in alle kleuren, enorm grote gevleugelde pijlstaartroggen,... Na de eerste duik aten we een broodje waarna we opnieuw het water indoken. Dit keer zagen we zelfs twee reuzeschildpadden die ons op een meter voorbij zwommen. Als er al een hemel zou bestaan, is die toch hier op aarde en niet daarboven!
Na de boot terug naar het vasteland reden we terug richting Brisbane. Opnieuw hielden we halt in Gin Gin waar we ditmaal kampeerden voor amper 15 dollar (7,5 euro). Veel goedkoper dan het motel 2 dagen eerder. De dag erna reden we verder naar Brisbane waar we onze camper inleverden. De nacht brachten we door in het Formule 1 hotel dicht bij Brisbane Airport vanwaar we morgenvroeg een vlucht hebben naar Alice Springs (via Cairns) waar het derde grote avontuur, de outback, kan beginnen.
Great Keppel Island
Site
www.greatkeppel.com.au
Wikipedia (Engels)
Meer informatie
Great Keppel Island ligt 15 kilometer van de kust van Yeppoon, Queensland, Australië. Het eiland is het grootste van de achttien eilanden van de Keppel-groep, en beslaat een gebied van meer dan 14,5 vierkante kilometer. De eilanden zijn zo genoemd door kapitein James Cook in 1770 naar admiraal Augustus Keppel. Het eiland is altijd populair geweest onder bezoekers. Het omringende water bevat vele vissoorten en andere zeedieren. Tijdens het begin van de Europese geschiedenis werd het gebied gebruikt om schapen te fokken. Tegenwoordig is het een toeristenbestemming. Het tropische klimaat en de verschillende stranden trekken veel toeristen. Er zijn een aantal accommodaties waar ze kunnen verblijven, waaronder het grote Great Keppel Island Resort. Het eiland is bereikbaar via veerponten en een vliegtuig. Een groot deel van het eiland is een nationaal park, daarnaast ligt het eiland zelf in het Keppel Bay Islands Nationale Park.
Bereikbaarheid
Brisbane (op 680 km), Cairns (op 1090 km)
Alice Springs - Ayers Rock (Uluru)
Vroeg in de ochtend namen we het vliegtuig via Cairns naar Alice Springs. Rond de middag kwamen we toe in the Alice. We werden opgehaald door de mensen van het backpackhotel Annie's Place. In de namiddag de stad bezocht.
Ondanks het slechte weerbericht, hebben we de hele namiddag kunnen doorbrengen in het zonovergoten stadje. We hebben van deze gelegenheid gebruik gemaakt om op souvenirjacht te gaan, kaartjes te schrijven (brievenbus in de gaten houden!) en om een beetje uit te rusten van de lange reis (Brisbane naar Alice Springs).
Morgen opnieuw een bushcamper bij Britz oppikken zodat we eindelijk de outback kunnen verkennen. Dit moet het hoogtepunt van de reis worden en we kijken er dan ook heel erg naar uit!
Het is ons nog niet gelukt om foto's te plaatsen vermits we steeds op de beste kwaliteit hebben getrokken en het internet tot hiertoe zeer traag is geweest. We proberen vanaf nu af en toe in lage kwaliteit te trekken zodat we van deze reis toch nog iets kunnen tonen voor we terug in Belgie zijn.
Alice Springs, Northern Territory
Site
Alice Springs
Wikipedia (Engels)
Informatie
Alice Springs is een plaats in Centraal-Australië, gesitueerd in het zogenaamde Rode Centrum. Met haar 26 485 inwoners is ze na Darwin de grootste stad van het Noordelijk Territorium. Alice Springs heeft een zeer geïsoleerde ligging: de dichtstbijzijnde steden van enig formaat zijn Port Augusta in Zuid-Australië (1007 km) en Darwin (1305 km). Zowel ten westen als ten oosten ervan strekt zich het MacDonnellgebergte uit. Door de stad stroomt de rivier de Todd die het grootste deel van de tijd droog staat.
Alice Springs is de uitvalsbasis voor bezoeken aan Ayers Rock, Kings Canyon,...
Klik hier voor een kaartje.
Bereikbaarheid
Port Augusta (op 1007 km), Darwin (op 1305 km)
De ochtend van 13 december hebben we eindelijk eens goed kunnen slapen in het backpackers hotel Annie's place in Alice Springs. Goed uitgerust namen we de taxi naar Britz, om daar opnieuw een bushcamper op te pikken.
Na eerst nog wat voorraad te hebben ingeslaan in de lokale Woolworth's, konden we eindelijk vertrekken. Vanuit Alice Springs reden we via de Stuart Highway en Rainbow Valley
naar Uluru (Ayers Rock). Dat de afstanden groot gingen zijn doorheen de outback wisten we op voorhand, maar eenmaal onderweg ondervind je pas hoe groot dat land wel niet is: immens!
Aangekomen aan de indrukwekkende rots, konden we genieten van de zondsondergang op de Uluru. De rode gloed van het gebergte was prachtig.
De dag nadien reden we eerst naar de Olga's, die minstens even indrukwekkend zijn dan de wereldberoemde Uluru. We maakten er een prachtige wandeling doorheen het mooie natuurfenomeen. Nadien reden we terug naar Ayers Rock om ook daar van de natuurpracht te genieten. We hadden niet gedacht dat deze zo groot zou zijn, we waren erg onder de indruk. Vervolgens zetten we onze tocht verder richting King's Creek Station, waar we konden genieten van het bushcampen.
De dag nadien bezochten we het (wederom) prachtige King's Canyon. Ook daar trokken we onze stapschoenen aan om er een mooie wandeling te maken. De panorama's langs de steile, geërodeerde rotswanden waren echt de moeite. In de namiddag stapten we weer onze lancruiser in om een heel pak kilometers af te leggen (wat een afstanden!). Langs de Stuart Highway reden we nog een goeie 500 kilometer naar Marla, een echt gehucht vol truckers. Daar genoten we van een pintje aan de bar in het gezelschap van de plaatselijke bevolking waaronder een man uit Montenegro die vanaf zijn 17e naar Australie imigreerde om opaal te delven. Een aparte sfeer in Marla, maar we hebben ervan genoten.
Normaal gezien zouden we vanuit Marla de Oodnadatta Track volgen, maar deze was nog steeds gesloten wegens de hevige regenval van een paar dagen geleden. We hoopten dat de hitte de komende dagen de weg toch nog toegankelijk zou maken, zodat we onze 4x4 ervaring doorheen de outback ten volle zoude kunnen beleven. Intussen reden we verder naar het mysterieuze dorpje Coober Pedy. In dit dorpje bezochten we een typsiche ondergrondse woning van opaaldelvers.
Oodnadatta Track - Outback - Adelaide
De volgende dag bleken de wegen nog steeds gesloten. Teleurgesteld besloten we verder te rijden naar het zuiden. In Woomera deden we de tank opnieuw vol en daar geraakten we aan de praat met een Duitser. Fred was reeds zijn tweede jaar in Australië en was ook van plan de Oodnadatta Track te rijden. Terwijl Koen belde naar een nummer dat we van de politie hadden gekregen voor informatie omtrent de staat van de wegen, was fred een lokale agent tegengekomen die hetzelfde nieuws had: de wegen waren opnieuw open. We besloten om met twee wagens vanuit woomera via Roxby Downs terug naar de Oodnadatta Track te rijden tot in Coward Springs. Het was meer dan de moeite waard. Coward Springs is veruit de mooiste campingplaats waar we deze reis hebben verbleven.
De volgende dag reden we opnieuw naar het zuiden via Marree, het eindpunt van de Oodnadatta Track, waar we de Flinders Ranges binnen reden.
Prachtige onverharde wegen voor de 4x4, kangaroos, heerlijk weer,... We verbleven een nacht bij de aboriginals van Iga Warta. De hele familie nam ons mee op een helse rit naar een prachtige lokale creek. Een onvergetelijke ervaring. De volgende dag reden we nog verder door de Flinders Ranges waarna we afscheid namen van onze duitse vriend Fred. Hij ging naar Port Augusta, wij richting Adelaide voor de sattelite phone in te leveren en wat geld terug te krijgen. Na Adelaide bezochten we de vruchtbare wijnvalleien ten Noorden van Adelaide.
Oodnadatta Track
Afstand
640 kilometer
Begin en eindpunt
Marree - Marla
Site
Oodnadatta Track
Wikitravel (Engels)
Informatie
De Oodnadatta Track (28°54'Z 136°21'O) is een onverharde weg tussen Marree en Marla in Australië. De weg doorkruist het droogste gebied van Zuid-Australië en passeert Oodnadatta en het zuidelijke deel van het Eyremeer. Traditioneel gezien is de weg een handelsroute van de Aboriginals. Langs de weg bevinden zich een aantal bronnen die water krijgen uit het Groot Artesisch Bekken. De bekendste bron is die nabij Coward Springs. Later werd deze route, vanwege de aanwezigheid van dit water, gekozen voor de Central Australian Railway, de oorspronkelijke route van The Ghan. Overblijfselen van de spoorlijn en telegraafstations zijn nog steeds te zien langs de weg. Heden ten dage volgt de Oodnadatta Track de route van de voormalige spoorlijn en is toegankelijk voor de meeste voertuigen, alhoewel een vierwielaangedreven voertuig de voorkeur heeft.
Swann Hill - Grampians National Park
De trip ging verder door de wijnvalleien op de vruchtbare gronden rond de Murray naar het pionierstadje Swann Hill. We kwamen op zondagavond 21 december aan en besloten om de dag erna het openluchtmuseumpje te bezoeken.
We waren vroeg uit de veren, kochten onze tickets op de camping en reden wat verder naar de
Pioneer Settlement. Dit is een gereconstrueerd dorpje vergelijkbaar met ons bokrijk. Het dorpje bestond uit allerlei originele gebouwen die een dorpsstraat vormden uit de tijd van de eerste pioniers die via de Murray het binnenland van Australië verkenden. In het dorpje waren allerlei winkeltjes die door vrijwilligers werden opengehouden. Vermits we ver de enige bezoekers waren, werden we erg warm onthaald. We hadden een gesprek met de drukker van het stadje die 40 jaar geleden uit Nederland was gemigreerd, een dame die de klerenwinkel openhield, ... We kregen ook een rondleiding in een chevrolet van 1930 door een oude, zeer sypathieke inwoner van Swann Hill.
Na het ontspannende en zeer aangename bezoek ging de trip opnieuw naar het zuiden, richting het Grampians National Park. We reden tot in Halls Gap waar we op de camping de bushcamper parkeerden. De dag nadien bezochten we de belangrijkste bezienswaardigheden. De grampians is een van de bekendste nationale parken en dat was te merken aan de aangelegde wandelpaden, grote parkings, cafes, en de stroom toeristen. We bezochten enkele prachtige lookouts en de McKenzie waterfalls. Prachtig maar veel volk.
Grampians Nationaal Park
Site
Grampians National Park
Wikipedia (Engels)
Meer informatie
Grampians National Park ligt in het zuidwesten van Victoria en omvat een zandsteengebergte. Het gebied kreeg zijn Engelse naam in 1836 van Major Thomas Mitchell, die de Grampians op de Grampian Mountains in Schotland vond lijken. Bij de Aboriginals, de inheemse bevolking van Australië, worden de Grampians aangeduid als "Gariwerd". De stammen van de Jardwadjali en Djab Wurrung zijn van oudsher de bewoners van het gebied. In 1984 werd 1672,19 vierkante kilometer van de Grampians beschermd als nationaal park.
Bereikbaarheid
Melbourne (op 300 km), Adelaide (op 530 km), Sydney (op 1185 km)
Great Ocean Road - Kerstavond - Alpine National Park
Van de grampians gingen we verder richting zuidkust. Tegen het vallen van de avond zagen we eindelijk de zee. We besloten om wat te lezen op het prachtige, verlaten strand met een adembenemend uitzicht. Toen het donker werd reden we enkele kilometers verder naar de camping. Daar logeerden we naast een ander Belgisch koppel (Nele en Kurt) die voor 6 maanden het land doortrokken. Leuk om eindelijk nog eens het vertrouwde Vlaams te horen. De dag erna reden we de Great Ocean Road af via de Grotto, de London Bridge, de Arch,... en uiteindelijk de Twelve Aposteles. Deze laatste stop viel echter tegen. Net zoals de Grampians: te veel toeristen voor wat het eigenlijk maar was. We trokken de nodige foto's, genoten nog snel even van de kust en kropen snel de auto in richting natuur.
In Otway stopten we voor de Otway Tree Top Walk: een wandeling door de kruinen (op 30 m hoogte) in een machtig stuk regenwoud.
Voor kerstavond maakten we een korte tussenstop in Geelong, een voorstad van Melbourne. We trakteerden onszelf op een driegangenmenu bij de plaatselijke Mexicaan. Warme nachos als voorgerecht, fajitas als hoofdgerecht en afronden deden we met een Mexicaanse flan en chocolademousse. Het was, na al die snelle pastaschotels in de bush, gewoonweg heerlijk!!!
Op kerstdag besloten we dat er geen tijd meer was om naar Wilson Promontory National Park te rijden. We reden dan maar verder richting Sydney naar het Alpine National Park. Het skioord voor de Australiërs. Echter in dit seizoen (zomer) perfect geschikt voor met onze 4x4 de bergen te verkennen. We reden heel de middag langs de Mount Buller om uiteindelijk, na riskant maar avontuurlijk 4x4-werk, een prachtige plek te vinden om te overnachten: de top van de Mount Stirling. Prachtige panoramas, prachtige zonsondergang: genieten dus. Voor deze avonden zijn we naar Australië gekomen.
Alpine Nationaal Park
Site
Alpine National Park
Wikipedia (Engels)
Meer informatie
Grampians National Park ligt in het zuidwesten van Victoria en omvat een zandsteengebergte. Het gebied kreeg zijn Engelse naam in 1836 van Major Thomas Mitchell, die de Grampians op de Grampian Mountains in Schotland vond lijken. Bij de Aboriginals, de inheemse bevolking van Australië, worden de Grampians aangeduid als "Gariwerd". De stammen van de Jardwadjali en Djab Wurrung zijn van oudsher de bewoners van het gebied. In 1984 werd 1672,19 vierkante kilometer van de Grampians beschermd als nationaal park.
Bereikbaarheid
Melbourne (op 300 km), Adelaide (op 530 km), Sydney (op 1185 km)
De dag erna daalden we af en reden 800 km tot net voor Sydney waar voor de laatste keer kampeerden vooraleer we de auto opnieuw te Sydney afleverden.
Literatuur
CHATWIN, B., De Gezongen Aarde, 2001.
WINN, R.M., Rough Diamonds and Real Gems, 2008.
Lonely Planet: Australia.
BRYSON, B., Tegenvoeters. Een reis door Australie, 2007.
MORGAN, M., Australië op blote voeten, 2004.
Nabeschouwing
Onze trip doorheen het zuidoosten van Australië is tot hiertoe een van de mooiste reizen geweest die Nele en ik samen ondernomen. De prachtige natuur, de uitgestrektheid, de rijke cultuur (niet de Westerse) en het aangename klimaat zijn hiervoor de redenen. Indien we het opnieuw zouden doen, trekken we beslist meer tijd uit om minder te bezoeken. Onze planning was soms te druk waardoor we veel kilometers op relatief korte tijd hebben moeten rijden. Hopelijk komen we ooit nog eens terug met een minder duidelijk en druk plan. Maar er is nog zoveel te verkennen...