De tijd vliegt voorbij. Het was immers sinds januari geleden dat Jan en ik er nog eens samen op uit trokken. Daarbovenop had ik een weekendje begin juli moeten afzeggen wegens een trip naar de Alpen met Sven. Onze plannen werden verlegd naar het weekend van 21 juli, geen beter moment om richting Duitstalig België te trekken.

Met de trein spoor ik vrijdag 20 juli richting Heist-op-den-Berg waar ik ruim op tijd arriveer. Maar nog is Jan me voor. Hij staat me vol ongeduld op te wachten op het perron. We springen snel zijn auto in en rijden richting Oostkantons. Door de gezelligheid in de wagen mist Jan een afslag en verliezen we serieus wat tijd. Onderweg stoppen we nog even om wat eten en drinken te kopen. We beslissen samen een zak Bicky Burger Chips in te slaan voor deze avond.
Iets later dan gepland arriveren we in Herresbach, een Duitstalig dorpje ten Zuiden van Butgenbach op een zucht van de landsgrens.
We parkeren de wagen aan de kerk en lopen het laatste stukje door het donker naar onze bivakplaats. Met onze hoofdlamp op, slaan we onze tentjes op waarna we een gezellig vuur maken. We sluiten de avond af met een blonde Grimbergen en de chips met Bicky Burger smaak. Van de burger proeven we niet veel. Maar het is een heerlijke avond rond het vuur.

Vandaag maken we een wandeling rond Herresbach. De broodjes die ik gisteren in het tankstation kocht als ontbijt, blijken gevuld te zijn met rozijnen in plaats van chocolade. Een tegenvaller. Jan maakt zijn havermoutpap klaar en we werken ons ontbijt af met een tas hete thee. Later dan gepland zetten we aan. We maken een lange wandeling ten zuid-westen van Herresbach en steken even de grens over om wat later in Schönberg halt te houden voor een drankje. In de plaatselijke bakker kopen we een vers bruin stokbrood voor deze avond bij Jan zijn vers gevangen forel. We drinken dus snel onze cola op en wandelen het dorpje door. Rond de kerk is het druk. Een lokale schoonheid heeft net haar ja-woord gegeven en we volgen de colonne van opgedirkte mensen richting receptie. Even overwegen we om aan te sluiten in de hoop drank en eten te krijgen. Maar Jan wil per se een forel vangen en klaarmaken, dus wandelen we verder. Daarbovenop zou onze wandeloutfit en onze na 30 kilometer stappen uitgesproken lichaamsgeur snel duidelijk maken dat we misschien toch geen banden hebben met het getrouwde koppel.

WANDELING 1

Herresbach - Meyerode - Atzerath - Schönberg

Algemeen
Stevige tocht door uitgestrekte bossen
Vertrekpunt
Herresbach
Lengte
30 kilometer
Looptijd
7 uur
Hoogteverschil
873 meter dalen, 873 stijgen (min. hoogte: 404m; max. hoogte: 593m)
Horeca
Herresbach, Schönberg
Bewegwijzering
Geen, zelf uitgestippeld.
Kaarten
NGI - nummer 56(3 - 4) St. Vith - Amel - 1:20 000

Beschrijving
Vanuit Herresbach wandelen we noordwaarts richting Wereth. Voor het dorpje slaan we linksaf en wandelen voorbij Furt tot net aan Wolfskaul om dan vandaar opniew naar het zuiden de wandelen richting Treisbacher Berg. Wat later volgen we de rivier Treisbach stroomafwaarts tot in het dorpje Atzerath. We wandelen het dorpje verder in via een klein stukje autobaan omdan af te slaan naar links, de brug over de Our over te steken en zo over Klein Bohlscheid en Gross Bohlscheid tot net over de Duitse grens te wandelen. Vanaf hier volgen we de GR tot in Schönberg. We gaan het dorpje door en paseren Camping Waldecho. We volgen verder het riviertje Grosweberbach tot in Herresbach.

Een half uur later gooien we onze rugzak af en haalt Jan zijn vislijn uit de tent. Na een twintigtal minuten vissen haalt hij een bescheiden zalmforel boven. Met een steen maakt hij een einde aan dit leven. Mijn nieuwe Leatherman (lees review) gebruikt hij vakkundig om ingewanden en hoofd te verwijderen. Wat later ligt een mooi gekuiste en gekruide vis te pruttelen in de hete boter. De vis schuift Jan snel naar binnen. Ondertussen heb ik mijn pasta bereid en overweegt Jan een tweede forel te vangen. Hij heeft nog honger maar vist vooral graag. Met succes. Al snel hangt er een kanjer aan zijn lijn die zich pas na een tiental minuten op de oever laat halen. Terwijl Jan opnieuw de vis kuist, stook ik het vuur wat op en installeer de rookkuip boven de vlammen. Met een houten spies hangen we de vis in de metalen kuip. Na een goed half uur roken, is de forel klaar voor consumptie.
We eindigen de avond met een heerlijk, rivierfris biertje rond het vuur en kruipen wat later onze warme slaapzak in.